آنروزها – ترانه فرانسوی – Hier encore

Hier encore, j’avais vingt ans
Je caressais le temps et jouais de la vie
Comme on joue de l’amour
Et je vivais la nuit
Sans compter sur mes jours qui fuyaient dans le temps
J’ai fait tant de projet qui sont restés en l’air
J’ai fondé tant d’espoirs qui se sont envolés
Que je reste perdu ne sachant ou aller
Les yeux cherchant le ciel mais le coeur mis en terre

Hier encore j’avais vingt ans
Je gaspillais le temps en croyant l’arreter
et pour le retenir, même le devancer
Je n’ai fait que courir et me suis essouffler
Ignorant le passé, conjuguant au futur
Je precedais de moi toute conversation
et donnais mon avis que je pensais le bon
Pour critiquer le monde avec désinvolture

Hier encore j’avais vingt ans
Mais j’ai perdu mon temps a faire des folies
Qui ne me laissent au fond rien de vraiment precis
Que quelques rides au front et la peur de l’ennui
Car mes amours sont mortes avant que d’exister
Mes amis sont partis et ne reviendront pas
Par ma faute j’ai fait le vide autour de moi
Et j’ai gaché ma vie et mes jeunes années
Du meilleur et du pire en jettant le meilleur
J’ai figé mes sourirs et j’ai glacé mes peurs
Ou sont-ils a present, a present mes vingts ans?

پارسی

آن روزها وقتی که جوان بودم

آن روزها وقتی که جوان بودم

آن روزها وقتی که جوان بودم

طعم زندگی به شیرینی قطره‌های باران بود بر زبانم.

سر به سر زندگی می‌گذاشتم،

تو گویی بازی احمقانه‌ای است.

همان‌گونه که نسیم شامگاهی

سر به سر شعله شمع می‌گذارد.

هزاران رویا در سر،

و چه برنامه‌های باشکوهی برای خود داشتم.

دریغا که هر چه می‌ساختم، بر شن‌های روان می‌ساختم،

شب‌ها می‌زیستم و از نور عریان روز می‌گریختم.

و اکنون تنها می‌‌بینم که سال‌ها چگونه از برابرم می‌گریزند.

آن روزها وقتی که جوان بودم

چه بسیار ترانه‌های سرمستی که در انتظار سرودن بودند.

چه بسیار سرخوشی‌هایی که در انتظار من بودند

و جه بسیار درد و رنج‌هایی که بودند چشمان خیره‌ام نمی‌دیدند.

به سرعت می‌دویدم و جوانی و زمان را به زانو درآوردم.

و هرگز مکث نکردم تا ببینم معنای زندگی چیست.

و هر گفتگویی که اکنون می‌توانم به یاد ‌آورم

مرا در خود فرومی‌برد، و دیگر هیچ.

آن روزها ماه آبی بود.

و هر روز شوریده،‌ چیز تازه‌ای برای ما به ارمغان داشت.

عمرم را همانند عصای جادو به کار می‌بردم،

و هرگز بیهودگی و هدر رفتن ناشی از آن را نمی‌دیدم.

بازی عشق بود که با تکبر و غرور نقش‌آفرینی می‌کردم.

و هر شعله‌ای که افروختم، ‌به سرعت فرو ‌نشست.

تمام دوستانم به نوعی پراکنده شدند،

و در آخر من، تنها بر صحنه نمایش باقی ماندم.

چه بسیار ترانه‌هایی در ذهنم هستند،

که هرگز خوانده نخواهند شد.

بر زبانم طعم تلخ قطره‌ای اشک را احساس می‌کنم.

و زمان به سویم می‌آید

به تاوان آن روزها

آن روزها وقتی که جوان بودم.

ٍEnglish

Only Yesterday